1 Inleiding
Bijnamen: Les Bleus, De Haantjes
Hoofdcoach: Raymond Domenech
Kapitein: Thierry Henry
Meeste interlands: Lilian Thuram (142)
Topschutter: Thierry Henry (51)
Stadion: Stade de France, Parijs
FIFA-ranking: 10 (28 april 2010)
Allereerste interland: 1 mei 1904 v België
Optredens op een WK: 13 (eerste keer: 1930)
Beste resultaat op een WK: Winnaar, 1998

2 Geschiedenis
De Franse nationale voetbalploeg werd opgericht in 1904 en speelde zijn eerste officiële wedstrijd op 1 mei 1904 in Brussel tegen België. De match eindigde op 3-3. Het jaar daarop, op 12 februari 1905, speelden Les Bleus hun eerste thuismatch. In het Parc des Princes werd Zwitserland verslagen. Het eerste internationale toernooi voor Frankrijk werden de Olympische spelen van 1908. Frankrijk vaardigde zelfs twee elftallen af, maar beiden werden vroegtijdig uitgeschakleld.


Frankrijk-Zwitserland, de allereerste thuismatch voor Les Bleus

Het volgende toernooi van de Haantjes werd de allereerste wereldbeker in 1930. Hun openingsmatch tegen Mexico wisten ze met 4-1 te winnen, maar nederlagen tegen Argentinië en Chili zorgen voor een uitschakeling in de groepsronde.

Op het WK1934 werkte men met rechtstreekse uitschakeling en Frankrijk werd onmiddellijk uitgeschakeld door Oostenrijk. Ook het volgende WK, weer met rechtstreekse uitschakeling, waren de Fransen van de partij. Deze keer hadden ze met Raoul Diagne (eerste zwarte speler die voor Frankrijk opgeroepen werd - dit gebeurde voor het eerst in 1931) en Larbi Benbarek twee spelers met buitenlandse roots in hun kern. Ze overleefden de eerste ronde door België te verslaan met 3-1, maar werden in de volgende ronde uitgeschakeld door toekomstig wereldkampioen Italië. Het WK van 1950 werd niet gehaald en in 1954 gingen de Fransen er uit in de eerste ronde.

Het WK van 1958 bracht een eerste succesje voor de Haantjes. Frankrijk wist de halve finale te halen, maar ging daar onderuit tegen Brazilïe. In de troosting werd West Duitsland opzij gezet, waardoor Les Bleus met de bronzen medaille naar huis mochten.

Toch was dit lang nog geen voorbode van succes. De WK's van 1962, 1970 en 1974 werden niet gehaald, op de WK's van 1966 en 1978 werd Frankrijk uitgeschakeld in de eerste ronde.

De eerste succesvolle periode voor Les Blues kwam er in de jaren tachtig. In 1982 werd de halve finale van het WK behaald, maar West Duitsland toonde zich te sterk in de strafschoppenreeks. De troosting werd uiteindelijk ook nog verloren van Polen. Twee jaar later pakte Frankrijk toch zijn eerste grote prijs. Het EK in eigen land werd gewonnen door de finale tegen Spanje met 2-0 te winnen. Op het WK van 1986 was West Duitsland weer de boeman voor Frakrijk en net als vier jaar eerder was dit in de halve finale. In de troosting mochten Les Bleus in de wei tegen onze eigenste Rode Duivels en na verlengingen mochten ze het brons ook meenemen naar Frankrijk.

Na de succusvolle jaren tachtig, volgde weer een veel mindere periode. De WK's van '90 en '94 werden gemist en ook de EK's van '92 en '96 brachten geen succes.

De grote revenge volgde echter in 1998. In eigen land werd Frankrijk voor het eerst in de geschiedenis wereldkampioen door in de finale Brazilië opzij te zetten. Twee jaar later bevestigde Frankrijk zijn suprematie door het EK in de lage landen te winnen.


Frankrijk wordt voor het eerst in de geschiedenis wereldkampioen.

Als uittredend wereldkampioen, stelden de Fransen in 2002 teleur door in de eerste ronde uitgeschakeld te worden en ook het verdedigen van de Europese titel in 2004 werd geen succes.

Na een matige start op het WK 2006 groeide Frankrijk in het toernooi en werd opnieuw een WK finale bereikt. Hierin toonde Italië zich te sterk in de strafschoppenreeks. Deze finale zal echter vooral in het geheugen blijven staan als de match waarin de afscheidnemende Zinedine Zidane rood kreeg voor een kopstoot aan Marco Materazzi.


Zizou geeft Materazzi een kopstoot op de borst en pakt rood in zijn afscheidsmatch

3 De route naar Zuid-Afrika
De kwalificatie voor het WK verliep niet van een leien dakje. In een groep met Servië, Oostenrijk, Litouwen, Roemenië en Faeröer was Frankrijk onmiddellijk op achtervolgen aangewezen, nadat op de openingsspeeldag verloren werd van Oostenrijk. Ondanks gelijke spelen in Roemenië en Servië en thuis tegen Roemenië en  een magere 0-1 op de Faröer werd een tweede plaats in de groep behaald. Hierdoor mocht Frankrijk playoffs spelen tegen Ierland. In Ierland werd met 0-1 gewonnen, maar de Ieren kwamen met dezelfde cijfers winnen  in het Stade de France. Verlengingen moesten dus de beslissing brengen en hierin scoorde William Gallas de winninggoal na een duidelijke handsbal van Thierry Henry. Het scheidsrechterlijke trio had echter niets gezien en de goal werd goedgekeurd. Ierland tekende nog protest aan bij de FIFA, maar dit mocht niet baten, waardoor Frankrijk naar Zuid-Afrika mag.


De duidelijke handsbal van Thierry Henry

4 Sterspeler
Franck Ribéry (Bayern München)

5 FMBel One to Watch
Yoann Gourcuff (Girondins de Bordeaux)

6 FMBel Prognose
In een groep met Mexico, Zuid-Afrika en Uruguay lijkt Frankrijk favoriet voor de groepszege. Maar aangezien bij de recente prestaties van Les Bleus ook veel vraagtekens staan, lijkt alles mogelijk in deze groep.