[WK10] Uruguay

1. Inleiding
Bijnamen: Charrúas, La Celeste Olimpica of La Celeste
Hoofdcoach: Oscar Tabarez
Kapitein: Diego Lugano
Meeste interlands: Rodolfo Rodriguez (79)
Topschutter: Héctor Scarone (31)
Stadion: Estadio Centenario, Montevideo
FIFA-ranking: 18 (30 maart 2010)
Allereerste interland: 16 mei 1901 v Argentinië
Optredens op een WK: 11 (eerste keer: 1930)
Beste resultaat op een WK: Winnaar 1930 en 1950

2. Geschiedenis
Tussen hun eerste interland in 1901 en hun eerste grote tornooi in 1916 speelde Uruguay 30 interlands, waarvan maar liefst 29 stuks tegen hun grote rivaal Argentinië.
In 1916 werd dan voor het eerst de voorloper van de huidige Copa America georganiseerd en Uruguay ging meteen met de eindzege lopen, tot grote ontzetting van gastland Argentinië. Het jaar daarop mochten de Uruguayanen het tornooi zelf organiseren en ook deze editie werd gewonnen. In 1919 wonnen de Charrúas voor de eerste maal het tornooi niet, maar schreven ze samen met de Brazilianen wel geschiedenis. In een beslissende finalewedstrijd verloren ze met 1-0 na een wedstrijd die maar liefst 2 verlengingen had, en hiermee de langste wedstrijd ooit werd uit de geschiedenis van de Copa America.

In 1924 werd het land het eerste Zuid-Amerikaanse land dat deelnam aan het Olympische voetbaltornooi. Ze kenden meteen succes door in de finale Zwitserland te verslagen met 3-0. In 1928 trok het team dan ook vol vertrouwen naar Amsterdam voor de volgende Olympische Spelen en ook hierin werden ze weer de grote winnaar door grote rivaal Argentinië met een 2-1 nederlaag terug richting Buenos Aires te sturen.

Na deze dubbele Olympische triomf werd Uruguay beloond met de organisatie van het allereerste wereldkampioenschap. Hierin ging het op zijn elan van de twee Olympische Spelen door en won al zijn wedstrijden. In de finale kwamen ze
tegenover hun grote rivaal en buurland Argentinië te staan. Ondanks een 1-2 achterstand bij de rust kwamen ze sterk terug en wonnen uiteindelijk de finale met 4-2.

De Uruguayaanse bond besloot echter in 1934 om de titel niet te gaan verdedigen in Italië. De reden hiervan was dat een groot aantal Europese teams 4 jaar eerder besloten hadden om het WK te boycotten. Ook in 1938 besloot de bond niet deel te nemen aan het WK in Frankrijk omdat hiermee werd ingegaan tegen een eerder gemaakte afspraak dat het tornooi afwisselend plaats zou vinden in Europa en Zuid-Amerika.

In 1950, toen het tornooi in Brazilië plaatsvond, nam Uruguay opnieuw deel. Het haalde de finale tegen het gastland en tot grote ontsteltenis van de miljoenen Brazilianen wonnen ze opnieuw de titel dankzij een 2-1 overwinning met
doelpunten van Juan Alberto Schiaffino en Alcides Ghiggia.

Na dit tornooi ging het echter bergaf met de prestaties van Uruguay op het WK. Er waren wel nog vierde plaatsen op de tornooien van 1954 en 1970, maar er waren ook edities waarop La Celeste zich niet wist te kwalificeren. In het
midden van de jaren 80 was er dan de opmars van de generatie van Enzo Francescoli die het land lieten dromen van nieuwe successen, maar uiteindelijk werden op de WK's van 1986 en 1990 eerder tegenvallende resultaten behaald.

Hierna was het opnieuw wachten tot 2002, maar het team met bekende namen zoals Recoba, Forlan en Montero strandde op het WK van 2002 in de groepsfase.

Maar deze geschiedenis op het WK blijft uiteraard wel een zeer grote prestatie, want Uruguay blijft tot op heden het kleinste land dat ooit wereldkampioen werd met een bevolkingsaantal van amper 4 miljoen. Hun rivaal Argentinië heeft van alle WK-winnaars het 2e kleinste bevolkingsaantal en dat bedraagt maar liefst 10 keer zoveel als Uruguay.

Tussen 1950 en 1995 bleef Uruguay wel regelmatig zeer sterk presteren op de Copa America met maar liefst 6 eindoverwinningen in die periode. Een ander opmerkelijk feit is dat elke Copa America die in Uruguay plaatsvond gewonnen werd door het thuisland.

3. De route naar Zuid-Afrika
Uruguay kwam uiteraard in actie in de Zuid-Amerikaanse kwalificatiegroep. Hierin werden gemengde resultaten gehaald (van een 6-0 overwinning tegen Peru tot 0-4 thuisnederlaag tegen Brazilië). Op de laatste speeldag moest Uruguay dan in een rechstreeks duel thuis tegen Argentinië uitmaken wie de laatste rechtstreekse kwalificatieplaats in handen kreeg. Het zag er lang goed uit voor Uruguay maar een doelpunt van Mario Bolatti in de 84e minuut voor de Argentijnen veroordeelde Uruguay tot het spelen van een playoff tegen het Costa Rica van Bryan Ruiz.

Hierin moesten ze eerst op verplaatsing naar het land uit Midden-Amerika. Door een doelpunt van kapitein Diego Lugano mochten ze thuis met een eerder geruststellende voorsprong aantreden en door het 1-1 gelijkspel plaatsen ze zich
al bij al vrij gemakkelijk nog voor het WK.

4. Sterspeler
Luis Suarez (Ajax Amsterdam)