FMBel Forum

door **Clary** » wo 03 nov 2010, 12:27

Zoals sommigen misschien weten, heb ik de ongewone neiging om een spel te spelen met meerdere ploegen. Ik start altijd eerst een spel met KV Kortrijk, waar ik na enkele jaren mijn C4 krijg, daarna volgt een spel met RSC Anderlecht, waar ik nog veel vlugger mijn C4 krijg, om dan uiteindelijk een spel te starten met Manchester United, waar ik NOOIT mijn C4 krijg.

En dan begint het grote werk : een spel waarin ik start met acht verschillende ploegen, verdeeld over acht verschillende competities. En dat is waar dit verhaal over gaat, een afsluiter ook van mijn FM 2010-ervaringen.

Velen denken waarschijnlijk al : "hoe kun je nu in godsnaam 8 ploegen coachen". Maar geloof mij, het is echt mogelijk. De ploegen hebben niet allemaal dezelfde reputatie (al scheelt het niet veel), sommigen hebben ook niet dezelfde financiële slagkracht. Op transfervlak is er dus heel wat diversiteit. Bovendien beschikt het spel over voldoende talenten om overal posities in te vullen die falen.

De ploegen waar ik mee gestart ben, zijn : RSC Anderlecht, AZ, Bayern München, Olympique Lyon, Manchester Utd., AC Milan, Celtic en Barcelona. Bij de ene is de uitdaging inderdaad wat groter dan bij de andere, maar dat verandert na één of twee jaar, geloof mij. Bij de betere clubs heb je dan trouwens de mogelijkheid om de 'duurdere' talenten zo snel mogelijk naar de top te brengen.

Trouwens, niet iedere club blijkt een succesverhaal te zijn. We zijn momenteel 2014, en enkel bij Lyon, Manchester Utd., Celtic en Barcelona heb ik mijn C4 nog niet ontvangen. Coaches die buitenvliegen, laat ik trouwens in het spel rondfladderen, zodat ze op termijn bij andere ploegen aan de slag kunnen, maar daarover later meer.

Het verhaal van RSC Anderlecht is eigenlijk een klein drama. Het eerste jaar haalde ik nog play-offs, maar door het gebrek aan financiële middelen, ben ik langzaam weggezakt in de klassering. We zijn 2014, en ik sta op een zevende plaats, jammer genoeg volkomen terecht. Tussendoor haalde ik nog één keer de playoffs, door te investeren in ervaren spelers met lage contracteisen : Peter Wisgerhof, Daniel Van Buyten, Michael Lamey. Ook Stephan Appiah en Vincenzo Grella kregen in dat jaar speelgelegenheid. Daarnaast kon ik teren op de kwaliteiten van Esteban Paredes en Johan Absalonsen. Mijn meest opmerkelijke transfer was het gratis aantrekken van Milan Jovanovic. Een schitterende speler, zowel in het spel als irl. Ook Lukaku zit nog steeds bij mij, niemand is die voor het grote geld komen halen ... Mijn grootste ontgoocheling was Kerlon, die duidelijk niet meer het grote talent is van vroeger. Kort samengevat : geen trofeeën bij Anderlecht, missie is dus VOLLEDIG mislukt !

AZ is dan weer het typische voorbeeld van ups en downs. In het eerste en vierde jaar speelde ik mee voor de titel, de andere jaren in de lage middenmoot. Twee ontslagen tussendoor waren daar het logisch gevolg van. Daarnaast heb ik waarschijnlijk te grote bedragen uitgegeven aan twee spelers, waardoor er te weinig andere transfers gedaan konden worden. Dries Mertens en Rodney Sneijder zijn die twee kostendragers ! Met Donny Gorter haalde ik een toptransfer in huis, die als eerste in mijn basiself geplaatst wordt. Mitchell Te Vrede heb ik dan weer volledig gelanceerd in de spits, het was enkel nog wachten op zijn eerste internationale cap, maar daarvoor zal ik net te vroeg stoppen vrees ik. Het feit dat ik in het vierde jaar nog zo'n 'boerejaar' deed, had dan weer vooral te maken met het analyseren van mijn nieuwsberichten. Er kwamen iets teveel berichten over interesse in jonge spelers, die bij mij niet echt aan spelen toe kwamen. Prompt kregen die een basisplaats van mij, en dat leidde tot resultaat ! Te Vrede, Ramon, Koenders, aangevuld met aankopen als Molins, Cassio, Gorter, Mertens en Sneijder, vormden de basis van dat succesjaar. Helaas zonder echte prijzen weeral ... Ook hier dus geen geslaagde missie.

Het verhaal van Barca is dan weer veel korter : telkens opnieuw de tweestrijd met Real Madrid in de competitie, en succes in de Champions League. Ook voldoende geld voor transfers, waardoor ik spelers als Capel, Aguero, Toulalan, Felipe, Azpilicueta en Lahm kon aantrekken. De jeugd van Barca bleek enorm sterk, waardoor goede resultaten een constante waren, dankzij een rotatie-systeem dat bijna nooit faalde. De uitdaging is hier natuurlijk iets minder, maar is wel een welkome afwisseling als je met zoveel ploegen speelt.

Idem bij Manchester Utd., alleen ben ik daar tot mijn spijt NOOIT kampioen geworden. Als Chelsea mij niet boycotte, was het Arsenal, en momenteel heb ik miserie met Manchester City. Telkens opnieuw werd ik tweede of derde ... De Champions League staat wel op mijn palmares, net als enkele bekers. Mijn transfers uit de eerste jaren bleken raar maar waar geen voltreffers, ook al ging het om mensen als Adler, Vargas en Defoe. De kentering is er gekomen met het aantrekken van Hamsik, Menez en het inzetten van Evans. Maar nogmaals : geen titel, dus missie ZEKER NIET geslaagd ...

Celtic is dan weer één van mijn twee succesverhalen. Alles lukte daar : titels, bekers, transfers. Enkel in dit laatste jaar ben ik in een strijd verwikkeld met Hibernian godbetert, dat zeven punten los staat. Ook op Europees vlak heb ik geen hoge toppen gescheerd, maar toch draaide ik altijd lang genoeg mee. Nogmaals : het grootste succes waren mijn transfers : ik kocht niet veel doorheen de jaren, maar spendeerde dan wel grote bedragen aan bepalende spelers. Aanvankelijk Catchart en Sturridge aangetrokken. Vooral die laatste was fenomenaal voor Celtic, met twee jaar aan een stuk bijna één doelpunt per match gemiddeld. De laatste jaren werden deze aangevuld met Thomas Enevoldsen, Danny Wellbeck en Martin Jörgensen, stuk voor stuk steengoede spelers ! Enkel Lauri Dalla Valle was een tegenvaller. Missie meer dan geslaagd bij Celtic, enkel Europees mocht het wat beter.

Olympique Lyon was ook één van mijn betere passages, na twee jaar won ik daar zelfs de Champions League mee ! Halverwege zat er wel een slecht jaar bij, iets wat nu rechtgetrokken wordt in een 3-4-3-systeem, waarbij er serieus geïnvesteerd werd in spitsen : Milevsky, Hazard, Welliton en Gignac nemen plaats bij Lisandro. Ook Gourcuff heb ik voor veel geld aangetrokken (waar blijft FM 2011 ...), samen met Sissoko, zodat er weer een stevig geheel stond. Malonga en Feghouli had ik eerder al, ideale rotatie-spelers. Een paar titels, een paar bekers, een Champions League, er kan dus van een succes gesproken worden !

Bayern is dan weer iets anders. Daar ben ik echt, echt, echt een slechte coach, en ik weet nog altijd niet hoe het komt. Ik heb nieuwe spelers aangetrokken, falende tactieken veranderd ... niets hielp. In de eerste jaren kon ik nog de schijn ophouden, maar nu is het een Anderlecht-verhaal geworden. En dat met een basisopstelling met oa. Neymar, Olic, Badstuber, Muller, Basti, Marin, Kacar, Kjaer, Ansaldi ... Ook Europees niets van trofees, onbegrijpelijk hoe zwak ik daar presteer. Missie volledig mislukt, met het schaamrood op de wangen !

AC Milan is net zoals Barça het verhaal van een eeuwige tweestrijd. Maar daar waar ik in het verleden zo goed als nooit kon winnen van Inter, leven we nu blijkbaar in een omgekeerde wereld. Alleen leverde dit geen titels op ... Eén keer een beker, en dat was het. Zwak, zeker als je weet dat je bij AC Milan heel wat transfers kunt doen ... Om er maar enkele op te noemen : Giovinco, Dzeko, Vagner Love, Barzagli, Bellusci, Fernandinho, Gusev, Kolarov, Ochoa, Vertonghen ... Dzeko is uiteraard een topper, en ook Giovinco en Kolarov waren meer dan geslaagd. Maar daar stopt het dan wel. De suprematie van Inter was te groot doorheen de jaren, en als coach vond ik geen antwoord. Ook niet op Europees vlak ... Toch wil ik de voorzitter bedanken voor de middelen die hij gaf : ook nu heb ik pro forma nog spelers als Miguel Veloso en Jesus Navas aangetrokken ! In FM 2011 zullen dergelijke transferverhalen minder mogelijk zijn, wat ik persoonlijk toch jammer vind. Maar hey, we moeten nu eenmaal terug naar de realiteit. Missie Milan : mislukt ...

Tot zover het verhaal van mijn acht ploegen ... maar daar stopt het niet : duobanen zijn mogelijk, en zo ben ik ook coach (geweest) van Engeland, Servië, Bosnië, België, Kameroen, Ghana, Tunesië, Rusland, Uruguay, Brazilië (een paar maanden ...) en jawel ... de Nederlandse Antillen ! Ik had gehoopt om met een paar van deze ploegen nog het WK 2014 te kunnen spelen, maar ik vrees dat ik dat niet meer haal ... Mijn "enige" internationale trofee is dan ook de Afrika Cup.

En mijn ontslagen coaches zijn natuurlijk ook elders aan de slag gegaan : momenteel zit ik nog bij Napoli, Atalanta, Frankfurt, Werder Bremen, Vitesse, Bolton. Maar dit begint inderdaad iets van het goede teveel te worden. Ik zit duidelijk aan mijn limiet om voldoende betrokkenheid te voelen bij iedere club. Bolton zal ik waarschijnlijk nog van de degradatie redden, maar de rest is echt slabakken momenteel ... Tijd voor een nieuwe versie ! Enkel het verhaal van Frankfurt blijft de moeite om te vertellen : aangekomen in oktober, zaten ze in diepe degradatiezorgen. Op de laatste speeldag heb ik ze kunnen redden. Enkel Kuzmanovic was in de winterstop aangetrokken. Investeringen waren nodig, en gelukkig waren er heel wat goeie transfervrije spelers : Neuer, Kuranyi, Obinna, Romagnoli, Djuric bleken stuk voor stuk meevallers. Van een ultraslecht jaar, heb ik Frankfurt (dankzij goeie loonsvoorwaarden) naar de tweede plaats geleid, vlak na Wolsburg. Ik maakte mij al klaar voor succes in de Champions League ... tot ik de loting zag : Barcelona, AC Milan en ... Celtic ... Ziedaar het nadeel van met meerdere ploegen te spelen ... Ondertussen zit ik nog met Heitinga en Westermann ook, maar het is huilen met de pet op. Niettemin was dit hét succesverhaal van mijn afgelopen FM-avontuur, jammer genoeg zonder Europees succes.

So long FM 2010 !