1. Inleiding
Bijnamen: El Tri
Hoofdcoach: Javier Aguirre
Kapitein: Rafael Marquez
Meeste interlands: Claudio Suárez (178)
Topschutter: Jared Borgetti (46)
Stadion: Estadio Azteca, Mexico-City
FIFA-ranking: 17 (28 april 2010)
Allereerste interland: 1 januari 1923 v Guatemala
Optredens op een WK: 13 (eerste keer: 1930)
Beste resultaat op een WK: Kwartfinale 1970 & 1986
2. Geschiedenis
Het eerste competitieve voetbal in Mexico werd niet door de lokale inwoners beoefend, maar eerder door Engelse mijnwerkers en iets later door uitgeweken Spanjaarden. In 1923 speelde deze ploeg, overwegend bevolkt met Spaanse spelers de eerste interlands onder de naam Mexico. Dat jaar werd er maar liefst 4 keer tegen Guatemala gespeeld.
Het zou na deze reeks trouwens 4 jaar duren vooraleer het Mexicaans elftal weer in actie kwam. Ze speelden toen 3 wedstrijden die zelfs niet als interland werden gekwalificeerd.
In augustus 1927 werd dan uiteindelijk toch een officiële Mexicaanse voetbalbond opgericht, met als doel zich te concentreren op de nationale ploeg en in veel mindere mate op het uit de grond stampen van een nationale competitie. Alles werd in het werk gesteld om het land ingeschreven te krijgen voor de Olympische Spelen van 1928 en dat lukte wonderwel. De Spelen zelf bleken geen succes voor Mexico want in de 1/16e finales bleek Spanje met maar liefst 7-1 te sterk voor de arme Mexicanen.
In 1930 was Mexico ook van de partij op de allereerste wereldbeker. Hier liep het ook niet zoals het zou moeten zijn en met 3 nederlagen uit 3 wedstrijden dropen de Mexicanen roemloos af.
Het volgende WK waar Mexico aanwezig was nam plaats in 1950. Dit tornooi bleek de voorbode van een zeer slechte periode te zijn voor de Mexicanen op de wereldbeker. Zowel in 1950, 1954, 1958, 1962 en 1966 werden de Mexicanen dadelijk in de eerste ronde uitgeschakeld.
In 1970 mocht het land het WK zelf organiseren en dus moest er wel degelijk beter gepresteerd worden dan de voorgaande tornooien. De Mexicanen begonnen met een doelpuntloos gelijkspel tegen de toenmalige Sovjet-Unie. De volgende wedstrijd werd met 4-0 gewonnen van El Salvador waardoor de 3e wedstrijd moest beslissen of het gastland zich kon plaatsen voor de volgende ronde. Hierin nam Mexico het op tegen België en het land slaagde ook in zijn missie door deze wedstrijd met 1-0 te winnen met een strafschopdoelpunt van Gustavo Peña. Het tornooi eindigde in de volgende ronde voor het team met een 4-1 nederlaag tegen Italië.
Al de inwoners en fans van Mexico die dachten dat door deze prestaties een betere periode voor het team op komst was, kwamen zwaar bedrogen uit. Eerst slaagde het land er niet in zich te plaatsen voor het WK van 1974, vervolgens werden in 1978 de 3 wedstrijden verloren met een doelpuntensaldo maar liefst van -10. En alsof dit nog niet volstond moesten de Mexicanen ook nog thuis blijven voor het WK van 1982.
4 jaar later, in 1986, landde het WK-circus opnieuw in Mexico. Als gastland kon het zich opnieuw door de eerste ronde knokken, met ondermeer opnieuw een zege tegen België. Ook in de volgende ronde konden de Mexicanen zegevieren, 2-0 tegen Bulgarije, en zich zo plaatsen voor de kwartfinale. Hierin was verliezend finalist West-Duitsland uiteindelijk te sterk, al had het wel strafschoppen nodig.
Maar zoals na het vorige WK dat Mexico mocht organiseren liep het daarna opnieuw fout. Het land gebruikte in de kwalificaties voor de Olympische Spelen van 1988 spelers die te oud waren. Hierdoor mocht het 2 jaar lang geen officiële wedstrijden spelen en kon het zich aldus niet plaatsen voor het WK van 1990. Dit kwam hard aan bij de Mexicanen, omdat net in die periode Hugo Sanchez één van de absolute topspelers ter wereld was.
Toch begon het tij stilaan te keren voor Mexico, en toen het in 1993 uitgenodigd werd door de Zuid-Amerikaanse federatie om deel te nemen aan de Copa America, slaagden ze erin om door te dringen tot de finale. Dit vertrouwen schonk Mexico vleugels want op het WK van 1994 slaagden ze erin zich als groepswinnaar voor de volgende ronde te plaatsen, en dat in de zogenaamde groep des doods, met namen als Italië, Ierland en Noorwegen. Jammer genoeg verloren ze in de volgende ronde van Bulgarije, ook ditmaal met strafschoppen.
Sindsdien is vooral de Copa America steeds het favoriete tornooi gebleken van de Mexicanen. Zo werden ze ondertussen drie maal 3e en verloren ze nog een finale.
Het WK van 1998 bracht Mexico wederom in een groep met België, en opnieuw bleek dit geluk te brengen voor de Mexicanen die zich opnieuw konden kwalificeren voor de volgende ronde. Hierin was Duitsland opnieuw te sterk.
In 1999 kwam er dan eindelijk het eerste serieuze eremetaal voor El Tri, de GOld Cup van 1977 niet meegerekend. In de Confederations Cup bleken de Mexicanen in de finale te sterk voor het grote Brazilië, mede omwille van de steun van een dolgedraaid Mexicaans thuispubliek.
Het tornooi van 2002 werd er eentje met gemengde gevoelens voor de Mexicanen. Nadat ze de groepsfase, met tegenstanders als Ecuador, Italië en Kroatië, goed doorkwamen werden ze uitgeloot tegen de grote rivaal uit de Verenigde Staten. Deze wedstrijd was een kolfje naar de hand van de lepe Amerikanen en Mexico mocht terug het vliegtuig op naar huis.
In 2003 organiseerden beide rivalen samen de Gold Cup, en dit bracht opnieuw een gouden medaille naar Mexico, wederom moest Brazilië er in de finale aan geloven.
Mexico was ondertussen als land sterk gegroeid en dit leverde hun op het tornooi van 2006 zelfs de status van reekshoofd op. Ondanks een wisselvalige groepsfase, met zowaar zelfs maar een gelijkspel tegen Angola, gingen de Mexicanen toch door naar de volgende ronde. Daarin namen ze het op tegen Argentinië en hielden stand tot diep in de 2e verlenging wanneer Maxi Rodriguez het lot van El Tri bezegelde.
Tussendoor werden nog een paar Gold Cups binnengehaald, waarvan de laatste in 2009 in stijl door de rivalen van boven de Rio Grande te verslaan met maar liefst 5-0.
3. De route naar Zuid-Afrika
Nadat Mexico in de 1e ronde van de CONCACAF-kwalificatie vrij was, werden ze in de 2e ronde uitgeloot tegen klein duimpje Belize. Na de uitwedstrijd (die in de VS plaatsvond) te hebben gewonnen met 2-0 werd Belize in Mexico zelfs vernederd met maar liefst 7-0.
De daaropvolgende ronde bracht Mexico in een groep met Honduras, Jamaica en Canada. Wie dacht dat de Mexicanen hier vlot gingen doorlopen kwamen uiteindelijk bedrogen uit, want slecht op doelsaldo kon de 2e plaats behaald worden ten voordele van Jamaica.
Hierna mocht El Tri aantreden in de beslissende ronde. Het bleek al snel duidelijk dat het in deze ronde ging gaan tussen 4 landen voor 3 plaatsen. Mexico kon uiteindelijk met veel moeite zich rechtstreeks plaatsen voor het WK, samen met de VS en Honduras. Costa Rica werd veroordeeld tot play-offs tegen Uruguay en El Salvador en Trinidad & Tobago mogen deze zomer rustig thuis blijven.
4. Sterspeler
Rafael Marquez (Barcelona)
5. FMBel One To Watch
Giovani Dos Santos (Galatasaray)
6. FMBel Prognose
In een open groep lijkt het erop dat Mexico gaat strijden met gastland Zuid-Afrika en Uruguay voor de tweede plaats. Bij de prestaties van Frankrijk staan de laatste tijd ook veel vraagtekens, dus het kan werkelijk alle kanten uit met deze groep.
| < Vorige | Volgende > |
|---|
