Een blog om aan te tonen, dat ons voetballandje een paar jaar geleden nog gerekend kon worden, tot een Europese kleinmacht.

Winnen en verliezen

Deze termen liggen zo dicht bij elkaar in het echte leven maar ook in het voetbalgebeuren worden spelers en clubs hier constant mee geconfronteerd.
Je kan ze vergelijken met liefde en haat. 2 groot uiteenliggende woorden maar om de één of andere manier liggen ze zo hard bij elkaar. Ze kunnen niet zonder elkaar.

Op het ene moment ben je de held, de andere keer ben je de pispaal en kan je niets meer goed doen.
Het is allemaal maar een kwestie van tijd wanneer de meesten je op je bek willen zien gaan.

Of je nu een speler bent of een ganse ploeg, het maakt allemaal niet uit. De pers, de rivaliseren supporters hebben altijd slechte kritiek als het eens niet goed gaat.

Clubliefde?

Zoals dit ook het geval is bij mijn geliefde team: Club Brugge. Als sinds kleine jongen ben ik supporter van dit geweldige team met een grote geschiedenis.

Hoe dat dit komt, wie zal het zeggen. Als kleine gast, kijk je naar de matchen en word je betoverd door die goden van toen. Je kan er niet om heen, al dat prachtige voetbal, ook al kan je daar als kleine jongen niet veel van, was gewoon een zaligheid om naar te kijken. Wat ze allemaal konden met een bal en hoe ze die balletjes erin trapten, was toen super om naar te kijken.

Ik herinner me nog goed: Amokachi, Medved, Okon, Spehar, Stanic,Degryse, Vanderelst, Staelens, Borkelmans,Verheyen,Addo, Claessens, Vermant, Lembi,... ik kan er nog een hele resem opnoemen.Dat waren pas spelers en je kan zeggen, dat de meesten van deze spelers wel een gekend succes kenden, zowel in België als in Europa. Ze waren complementair en vochten voor elke bal.

Als je nu naar Club kijkt, dan kan je als kleine jongen toch niet verliefd worden op dat team. Geen van deze spelers kunnen om het moment tippen aan die van toen.
Hoe dat komt? België is niet meer aantrekkelijk genoeg,slechte faciliteiten, slechte trainers, slechte jeugd, slechte transfers,ze worden teveel verwend.... Er zijn zoveel mogelijkheden om daar iets in te zoeken.


Om nog eens aan te tonen, hoever ons Belgische voetbal is gezakt:

Eén van mijn mooiste Europese momenten met Club!

Het lijkt al lang geleden maar het is nog maar een goeie 4-5 jaar geleden, dat dit gebeurde. Belgische ploegen speelden CL en ze deden het daar zonder schaamtegevoel.  Ploegen als Dortmunt, Barcelona, Ac Milan, Shaktar, Celta de Vigo, Ajax, Galatasary,... Club speelde zonder vrees tegen deze teams -->
Club Brugge zat zoals gewoonlijk in die periode in de CL en op 22 oktober 2003, mochten ze de verplaatsing maken naar San Siro om tegen de grootheid AC Milan te spelen.

Velen zagen geen stunt en hoopten op het tenminste een puntje. Maar Club deed iets want niet veel ploegen kunnen.
Winnen in San Siro!
(ik zal proberen het in mijn eigen woorden te vertellen)

Ik weet nog dat Ac Milan het voortouw nam. Inzaghi was daar de gevaarlijkste man het 1ste kwartier. Hij scoorde zelfs en ik zie mij nog voor de buis sta te schreeuwen omdat het buitenspel was! Ne second later werd mijn vermoeden bevestigd en het doelpunt werd terecht afgekeurd.
Een paar minuten later was Pipo weeral daar, maar deze keer mikte hij hoog over!

Milan werd nochalant en na de Milanese aanvalsgolven was het de beurt aan Brugge. De in vorm verkerende Dida moest zich reppen om een prachtige knal van ancien Ollie de Cock in corner te duwen. Verder volgden er ook nog schotjes van Mendoza en Gvozdenovic, die niet echt gevaarlijk waren.

Maar toen....

Een scherpe counter van Club die vertrok bij Clement die de bal meegaf aan Gvozdenovic. Deze speelde Mendoza aan en de snelle en bejubelde
Peruviaan maakte enorm veel snelheid langs de linkerkant en stormde af op goal.

Mendoza = Mendoza en de meesten die hem kennen weten wat voor een speler hij is.
De makkelijkste goals kan zelfs een preminiem maken maar de onmogelijkste goals, kwamen van hem!

Nu was het weer van dat! In een uiterst moeilijk hoek, schoot hij met zijn buitekantje links naar doel. De bal ging prachtig voorbij Dida! Het Brugse-vak ontplofte van geluk en hier op de zetel, klonk een oorverdovend lawaai van vreugde. Er kwam zelfs een klein vreugdedansje aan te pas.

Voorkomen in Milan, je moet het maar kunnen! Maar de Rossoneri kwam opzetten en een prachtig schot van Seedorf zoefde nipt naast.

Van de ene held naar de andere

Verlinden, klein maar goed. Een tochwel onderschatte keeper in zijn tijd maar in Milan bewees hij, dat hij een "groots" man is. En altijd met zijn sjiekske in zijne mond. Hij en hij alleen zorgde hij ervoor dat Club Brugge met 0-1 ging winnen in San Siro. Good old Dany, amper 40 jaar, hield Seedorf, Inzaghi, Shevchenko, Tomasson, Rui Costa en Serginho van een goal. Soms met wat geluk maar soms ook met de klasse die hij had.  Op die leeftijd nog zo presteren, dat verdient een dikke pluim!

Club Brugge kreeg zelfs nog een grote kans via Saeternes maar hij besloot voorlangs.

Toen de scheids affloot kon ik en ook andere mensen hun ogen niet geloven. Club won in San Siro! Een mirakelmatch!

Hier kan je alles nog eens in beelden bekijken. Zeker voor diegene die het nog nooit hebben gezien, is dit een must!

https://www.youtube.com/watch?v=ANtvrzIIDlE

Zo zie je maar dat Euforie en verdriet , heel dicht bij elkaar liggen! Anderlecht zorgde wel voor een kleinere stunt in Bayern maar dat kan je niet vergelijken om verschillende redenen en omstandigheden.

Ik wacht nu al vol ongeduld wanneer Club Brugge of een andere club voor deze stunts kan zorgen. Ik en menig voetballiefhebber weet waarschijnlijk diep in hun hart, dat dit nog wel even zal duren.... (Zie ook Anderlecht in hun tijd met Radzinkski en Koller,....)