De beginjaren
Yoann Gourcuff (geboren 11/07/86 te Ploemeur, Bretagne) begon zijn carrière bij de jeugd van FC Lorient, waar zijn vader dus coach was. Tegelijkertijd trainde hij ook in de Le Centre Technique National Henri Guérin, een jeugdacademie voor alleen de grootste talenten in Bretagne. Hij volgde zijn vader die naar Stade de Rennes vertrok in 2001. Bij de jeugd won hij in 2003 de Coupe Gambardella, een toernooi voor de -18 teams in Frankrijk, met onder andere een goal in de finale, die met 4-1 gewonnen werd van Straatsburg. In november 2003 tekent hij zijn eerste profcontract, en nog dat seizoen volgt zijn debuut, op 7 februari 2004 mocht hij invallen tegen Auxerre. Hij zou dat seizoen in totaal 9 keer spelen, met een eerste basisplaats tegen Bordeaux. Het seizoen daarop ging in stijgende lijn, met 21 wedstrijden en 4 assists. Hij liet zich ook opmerken op het EK-19 van juli 2005, want hij scoorde drie keer, en hielp Frankrijk zo aan hun zesde titel. Het was de voorbode van een schitterend seizoen 2005-2006.

Met het rugnummer 10, en als onbetwiste basisspeler, speelde hij 36 competitiematchen voor Rennes, en scoorde daarin 6 keer. Hij hielp Rennes zo aan een 7de plaats en een ticket voor de intussen ter ziele gegane Intertoto beker. Zo een succesvol seizoen was natuurlijk niet onopgemerkt gebleven in de rest van Europa, en de topclubs stonden dan ook in de rij om het toen 20-jarige toptalent in te lijven. Clubs gaande van Arsenal, Ajax en Valencia klopten aan, maar Yoann vertrok naar het grote AC Milan, dat ongeveer 3.5M euro neertelden voor de speler die ondertussen werd genoemd als opvolger van Zidane.

In San Siro
Zijn carrière bij de Italianen begon ook goed, met een debuut tegen Rode Star Belgrado in de derde voorronde van de Champions League, en een eerste doelpunt tegen AEK Athene in de groepsfase.

Maar daarna ging het minder. Enkele blessures gooide roet in het eten, maar vooral de zware concurrentie was moordend voor de jonge Fransman. Hij moest op het middenveld opboksen tegen ervaren rotten als Gattuso, Pirlo en Ambrosini. Maar vooral Kaka was er te veel aan. Die had in 2007 net de Gouden Bal gewonnen, en speelde net op Gourcuff’s positie. In 2 jaar Milan kwam hij tot 36 competitiematchen, met het merendeel als invaller. In 2007 won hij met Milan de Champions League, ook al zat hij niet in de kern voor de finale. Ook de Europese Supercup en de Wereldbeker voor clubs kwamen op zijn erelijst, maar Ancelotti had niet echt vertrouwen meer in hem. Om hem meer speeltijd te gunnen in het seizoen 2008-2009, werd beslist hem te verhuren aan Girondins de Bordeaux, die een aankoopoptie van 15M euro afdwongen.

Terug in Frankrijk
Terug in het vaderland ging het een stuk beter voor hem. Met Bordeaux won hij meteen de Franse Supercup na penalty’s tegen Lyon. Hij voelt zich helemaal in zijn vel, en scoort in de Champions League tegen Cluj en AS Roma. Bordeaux zal uiteindelijk derde worden in zijn groep. Maar Gourcuff schitterend vooral in de competitie. Op 11 Januari tovert hij tegen PSG dit uit zijn sloffen:

Een goal die (zeer terecht) verkozen zal worden tot doelpunt van het seizoen, en die aangeeft hoe goed Gourcuff zich in zijn vel voelt in Bordeaux. Hij zal 37 competitiematchen spelen, met 12 goals en 8 assists. Hij scoorde telkens in de laatste drie competitiematchen van het seizoen, wat Bordeaux uiteindelijk drie punten meer opleverde in de eindafrekening, en zo stootte de Girondins na 7 jaar Olympigue Lyon van de troon. Girondins scoorde de dubbel, want in Coupe de la Ligue versloeg Bordeaux 2de klasser Vannes met 4-0, met weer een doelpunt van Gourcuff. Na maker van het doelpunt van het seizoen, werd hij ook uitgeroepen tot speler van het seizoen.

Dit was Milan natuurlijk niet ontgaan, en Vice-voorzitter Galliani en nieuwe trainer Leonardo maakten bekend dat ze Gourcuff maar al te graag zouden terughalen. Maar Bordeaux maakte dankbaar gebruik van de aankoopclausule. Gourcuff tekende een contract voor vier jaar, smeekbeden van Milan ten spijt. Zeker nu Kaká vertrokken zal Milan het zich dubbel beklagen, want eigenlijk had Milan zijn opvolger al in huis.

Bij de Haantjes

Internationaal was Goucuff een vaste klant voor de jeugd-elftallen, en hij maakte zijn debuut in de hoofdmacht als invaller tegen Zweden in een vriendschappelijke interland op 11 augustus. Zijn eerste (en voorlopig enige) goal voor Frankrijk scoorde hij tegen Roemenië. Domenech gebruikt hem als aanvallende middenvelder, net achter de spitsen. Dezelfde positie die na Zidane eigenlijk nooit meer goed werd opgevuld, maar lijkt nu dus een waardige opvolger gevonden te hebben.

In FM

De scouts merkten Gourcuff al op in FM2007, waar hij één van de grootste talenten was. In de twee volgende versies was hij minder goed, omwille van zijn beperkte speelminuten bij Milan. In FM 10 kunnen we hem niet meer bij de talenten rekenen: Omdat hij al 22 is (en 23 wordt na enkele weken), maar vooral omdat hij de status talent al lang voorbij is. Hij kan zowel rechts als centraal op het middenveld uit de voeten, maar komt het best tot zijn recht in de AMC-positie, met genoeg vrijheid om zijn ding te doen. Toch zal hij het op de flank zeker ook niet slecht doen. Technisch is hij al enorm goed, en het mentale zal met de jaren verbeteren. Als je Gourcuff wil binnenhalen, zal je flink wat geld op tafel moeten leggen, aangezien hij pas door Bordeaux is aangetrokken en ze hun sterspeler niet zomaar willen laten gaan. Slaag je erin om hem aan te trekken, ben je een flink aantal seizoen verzekerd van veel assists en mooie goals.