A.F.C. HULL CITY

AFC Hull City, ook bekend als de Hull Tigers, is een ploeg die momenteel uitkomt in de Engelse Championship, de Engelse tweede klasse. Hull heeft dus als bijnaam 'the Tigers', wat zoveel betekent als 'de tijgers'. Deze bijnaam hebben ze te danken aan hun uitrustig in de kleuren oranje en zwart die meestal nog gestreept is zodat ze er mits een beetje verbeelding als tijgers uitzien.

Hun logo doet meer denken aan een logo voor een basketbalploeg uit de NBA, denk maar naar de logo’s van bijvoorbeeld de Minnesota Timberwolves of de Atalanta Hawks waar ook een dier een prominente plek inneemt in het logo, maar Hull City is wel degelijk een voetbalploeg.

De tijger Roary in de clubkleuren.

De begin jaren:

De Hull City Association Football Club zag het levenslicht in juni 1904. Hull speelde dat seizoen enkel vriendschappelijke wedstrijden omdat ze te laat waren met hun inschrijving voor de Football League (seizoen 1904-05) volgens de voetbalbond. De allereerste match werd dus een vriendschappelijke wedstrijd tegen Notts County op 1 september 1904. Het werd een gelijkspel (2-2) en de eerste van de 44 vriendschappelijke wedstrijden die ze dat seizoen zouden spelen.

Omdat Hull in die tijd vooral een rugbystad was, dienden deze pioniers hun matchen af te werken in ‘The Boulevard’, het stadion van FC Hull, één van de twee plaatselijke rugbyploegen. Dit gaf echter problemen en al snel verhuisden onze voetballers naar een cricketveld genaamd Anlaby Road.

Hull mocht dan niet deelnemen aan de competitie, in de FA Cup mochten ze wel opdraven. Daar werden ze er al in de eerste ronden uitgeknikkerd door Stockton met een replay.

Het seizoen 1905-06 was er dan eindelijk competitievoetbal te zien in Hull. Ze mochten van start gaan in de Second Division waar ze tegen ploegen zoals Chelsea en Manchester United uitkwamen, maar ook tegen de rivalen Leeds, Bradford en Barnsley. Hun eerste match van het seizoen was tegen deze laatstgenoemde en ze wonnen hun eerste competitiematch met maar liefst 4-1. De toon was gezet en Hull zou in z'n debuutseizoen meteen 5e eindigen.

Voor het volgende seizoen kreeg Hull eindelijk zijn eigen terrein recht tegenover het cricketveld waar ze voorheen speelden en ze zouden de volgende jaren steeds meedoen in de linkerkolom van het klassement. Het dichtst bij promotie waren ze in het seizoen 1909-10 toen ze 3e werden. Ze hadden evenveel punten als de 2e, Oldham Athletic, maar hun doelpuntensaldo was slechter en dus waren ze gedoemd om in tweede klasse te blijven.

Tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog zal Hull zo goed als altijd in de eerste helft van het klassement eindigen, maar zicht op promotie zit er nooit meer in. Na de Wereldoorlog gaat het echter bergaf met de prestaties en vecht Hull enkele jaren tegen de degradatie. In 1930 is het zover en tuimelt Hull naar de Third Division North. Het rare is dat ze dat seizoen wel de halve finales van de FA Cup haalden, hun beste prestatie ooit. Arsenal bleek echter te sterk na een replay (2-2 en 0-1).

Hull na de Tweede Wereldoorlog:

In 1948 verhuist Hull naar Boothferry Park.

Raich Carter (speler/coach van 1948 tot 1952 en clublegende) en de zijnen betreden het nieuwe veld.

In de jaren 50-60-70 werd Hull een typische liftploeg die met wisselend succes van de Third Division promoveerde naar de Second Division om dan weer de omgekeerde beweging te maken, soms wel met enkele jaren tussen.

Het dieptepunt werd bereikt toen Hull in het begin van de jaren 80 in de Fourth Division terecht komt. De club komt in financiele moeilijkheden; Don Robinson neemt de club over en gaat deze grondig herstructureren. Hij zet alles op de goedkope jeugd. Met dit jonge team met o.a. Brian Marwood, die later Engels international zou worden, en Steve McClaren wordt er in 1983 eindelijk weer feest gevierd en promoveert Hull terug naar de Third Division om daar het volgende seizoen direct mee te spelen voor promotie naar de Second Division. Weer missen ze de promotie op basis van het doelpuntensaldo.

In 1984 verliest Hull ook de finale om de Vans Trophy. Nog twee jaar later bleek de gemiste promotie ook enkel uitstel want in 1986 promoveren de Tigers dan toch eindelijk terug naar de Second Division.

Hull aan het einde van de 20e eeuw:

Hull City bleef in tweede klasse tot 1991 wanneer ze weer degradeerden. Het volgende seizoen, in de Third Division eindigde ze pas 14e. Met de nieuwe competitiehervormingen die op punt stonden, betekende dit dat Hull het volgende seizoen aan de slag zou moeten in de League Two, de vierde klasse zeg maar. Hull kreeg ook met financiële problemen te kampen en moest telkens een belangrijke speler verkopen aan het einde van elk seizoen om het hoofd boven water te houden. Zo werden clubiconen als Dean Windass en Andy Payton verkocht om de club te redden.

Het is ook in deze periode dat Hull enkele prijzen kreeg voor zijn truitjes:

...voor de lelijkste voetbaloutfit ooit welteverstaan!

In 1997 werd het noodleidende Hull City opgekocht door de voormalig tenniser David Lloyd. Maar die verkocht de club al snel terug (1998), toen Hull afstevende op degradatie naar de Football Conference (de regionale reeksen). Warren Joyce werd aangesteld als coach en manouvreerde de club van de laatste plaats naar veiligere oorden en zo werd de degradatie vermeden. Bij de fans staat deze periode nog altijd als ‘The Great Escape' in het geheugen gegrift.

Op het einde van het seizoen 2000-2001 volgde een nieuwe overname. Adam Pearson nam de club over en zorgde ervoor dat de schulden werden afbetaald. Hij zorgde ook voor nieuwe sponsors en geld, zodat de nieuwe manager Brian Little de middelen had om het team samen te stellen dat hij voor ogen had. Little vertrok echter twee maanden voor het einde van het seizoen 01-02 en de club tuimelde van een promotieplaats terug naar de 11e plek in het klassement.

Het volgende seizoen liep het ook niet vlot en de Tigers stranden op de 13e plaats. Wel werd het nieuwe stadion in gebruik genomen. Hull verhuisde na 56 jaar op Boothferry Park te hebben gespeeld naar het spiksplinternieuwe Kingston Communications Stadium dat aan zo’n 25.400 mensen plaats biedt.

Het KC Stadium, ook wel bekend als "The Circle".

Het volgende seizoen liep het wel beter en in 2004 promoveerde de club naar de League One om daar direct weer promotie af te dwingen naar de Championship. Na 16 jaar stonden ze terug in de tweede klasse! De Tigers zouden dat seizoen 18e eindigen, 10 punten meer dan een degradatie plaats. Hull wist de volgende seizoenen altijd de degradatie te ontlopen maar was een echt trainers kerkhof geworden. Pas met Phil Brown aan het hoofd (2006) kon Hull City zijn pijlen meer en meer naar boven richten. In 2007 werd de club nog maar eens verkocht. Adam Pearson had de club zover gebracht als hij kon, het was nu tijd voor anderen. Nadat Brown de club voor degradatie behoede op het einde van het seizoen 06-07 gaat het Hull in het seizoen 07-08 voor de wind. Op het einde staan ze zelfs 3e! In de halve finale van de promotie play-offs winnen ze met 6-1 van Watford over twee wedstrijden. In de finale op Wembley geven ze Bristol City partij. De Tigers winnen met 1-0 (een goal van de teruggekeerde Dean Windass, die zich zo nog ontsterfelijker maakt bij de club van zijn hart) en mogen zich voor het eerst in hun lange bestaan opmaken voor Premier League voetbal!

Dean Windass & Phil Brown, de mannen die Hull Premier League voetbal schonken.

Howel ze in het seizoen 08-09 door iedereen als degradatie klant werden gezien, wisten ze deze toch te ontlopen. Ze begonnen sterk aan het seizoen en moesten maar één keer met 0 punten naar huis in de eerste 9 matchen op het hoogste niveau. Zo wonnen ze ondermeer van Arsenal in het Emirates Stadium met 1-2. Maar na die heerlijke herfst kwam een koude winter en verschrikkelijke lente. Hull zou dat seizoen nog slechts 2 matchen weten te winnen. Op de laatste speeldag stonden ze 17e en dus net boven de degradatie. Om het allemaal nog wat erger te maken kregen ze op die laatste speeldag het grote Manchester United op bezoek. Zoals verwacht vochten de Tigers voor wat ze waard waren, maar toch werd er verloren met 0-1. Newcastle en Middlesborough verloren echter ook en Hull was gered!

Het bleek echter uitstel van executie. Het volgende seizoen op het hoogste niveau stond Hull zo goed als heel het seizoen op een degradatieplaats. Ook een coachwissel of het binnenhalen van goaltjesdief Vennegoor of Hesselink bracht geen succes en de club degradeerde dan ook terug naar de Championschip.

Recentelijk (December 2010) werd de club overgenomen door Assem Allam (en zijn zoon), een Egyptische zakenman, die de komende jaren flink wat geld in de club wil pompen en zo snel mogelijk terug naar de Premier League wil.

Hull City in FM:

Hull wordt voor het seizoen op een 9e plaats verwacht. Met de huidige kern moet dit zeker haalbaar zijn. Wil je echt meespelen voor promotie dan zal je toch wat versterking moeten halen en dit in elke linie.

Vooral de positie van doelman moet ingevuld worden want Matt Duke en zijn vervanger Oxley schieten ruimschoots te kort ( Duke werd in het echt nu zelfs uitgeleend en Mannone wordt gehuurd van Arsenal).

De belangrijkste spelers van Hull moeten middenvelders Jimmy Bullard en Robert Koren zijn. Ook achterin heb je met Kamil Zayette een Guinees international staan die je niet zomaar passeert. De grootste talenten zijn twee Schotten, Liam Cooper en Tom Cairney.

Tom Cairney

Budgetair staat Hull er niet te best voor. Transferbudget is er niet en ook het loonbudget is zo goed als op. Waarschijnlijk zal het makkelijker zijn met de nieuwe patch die er aankomt en Assem Allam en zijn geld aan het hoofd van de club staan.